Tranen en Stilte wanneer Willem van Hanegems vertrek het Nederlandse voetbal schokt
Toen het nieuws naar buiten kwam over Willem van Hanegems pijnlijke afscheid van het Nederlandse voetbal, sloeg de stemming in heel Nederland om van vreugde naar verdriet. Wat aanvankelijk slechts een volgend hoofdstuk in de rijke geschiedenis van de Eredivisie leek, werd een emotioneel keerpunt. Supporters, oud-ploeggenoten, trainers en zelfs rivalen stonden stil bij de enorme bijdrage van een van de meest invloedrijke figuren in het spel. Het vertrek van Van Hanegem betekende niet alleen het einde van een persoonlijke reis, maar ook het symbolische afsluiten van een tijdperk dat het Nederlandse voetbal meer dan een halve eeuw heeft gevormd.
Een legende geworteld in Feyenoord en Oranje
Bekend als De Kromme vanwege zijn karakteristieke, ietwat scheve loopstijl, belichaamde Willem van Hanegem zowel als speler als mentor alles wat het Nederlandse voetbal wereldwijd bewonderd maakte. In de late jaren zestig groeide hij uit tot boegbeeld bij Feyenoord, waar hij de club naar historische overwinningen leidde, waaronder de Europa Cup I in 1970. Met die zege op Celtic werd Feyenoord de eerste Nederlandse club die de grootste Europese prijs won, een prestatie die de weg vrijmaakte voor de dominantie van Ajax en Oranje in de jaren zeventig.
Van Hanegems visie, passing en tactisch inzicht maakten hem tot het kloppende hart van Feyenoord én van het Nederlands elftal. Tijdens het WK van 1974 was hij een sleutelspeler in de legendarische ploeg die met ‘Totaalvoetbal’ de wereld verbaasde, ook al verloor Oranje de finale van West-Duitsland. Voor velen is Van Hanegem nog steeds de ziel van dat elftal.
De pijnlijke aankondiging
De aankondiging van zijn vertrek ging niet gepaard met fanfare, maar met een beklemmende stilte. Volgens ingewijden worstelde Van Hanegem al maanden met de beslissing, bewust van het feit dat hij met dit afscheid de levenslange band met zijn sport zou loslaten.
Tijdens de persconferentie in Rotterdam was de sfeer er een van rouw, niet van feest. Terwijl hij sprak, brak zijn stem meerdere keren. “Voetbal heeft mij alles gegeven,” zei hij met tranen in de ogen. “Maar er komt een moment waarop zelfs de sterkste band moet worden losgelaten. Dit is de moeilijkste beslissing die ik ooit heb genomen.”
De zaal, gevuld met journalisten, oud-spelers en officials, bleef stil. Geen scherpe vragen, geen discussie – enkel stilte en respect voor een man die zijn hart aan het voetbal had gegeven.
Reacties uit de voetbalwereld
De reacties volgden snel. Voor de poorten van De Kuip verzamelden Feyenoord-supporters zich met spandoeken met de tekst “Dankjewel Willem” en brandende fakkels ter ere van hun held. Zelfs vanuit Amsterdam kwamen warme woorden; oud-Ajacieden prezen zijn invloed en verwezen naar de respectvolle rivaliteit met Johan Cruijff. De familie Cruijff bracht een verklaring uit waarin ze de bijzondere strijd tussen de twee iconen memoreerden.
Huidige internationals deelden eveneens hun bewondering. Virgil van Dijk noemde Van Hanegem “een man wiens passie en intelligentie het Nederlandse voetbal voorgoed hebben gevormd.” Memphis Depay schreef op sociale media: “Legendes vertrekken niet, ze leven voort in het spel. Dank je wel, Willem.”
Ook internationaal klonken de tributen. Voormalig Duits aanvoerder Franz Beckenbauer had hem ooit “een van de intelligentste middenvelders die ik ooit heb ontmoet” genoemd. Vanuit Duitsland kwamen berichten vol respect voor de man die in 1974 hun grote tegenstander was.
Een leven van triomf en tragedie
Wat dit afscheid extra pijnlijk maakt, is het levensverhaal van Van Hanegem zelf. Geboren in 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog, verloor hij meerdere familieleden door het bombardement op Utrecht. Dat trauma tekende zijn karakter en voedde de strijdlust die hij op het veld liet zien.
Zijn carrière maakte hem niet alleen speler en trainer, maar ook een symbool van doorzettingsvermogen. Zijn eerlijkheid en scherpe tong zorgden soms voor controverse, maar maakten hem tegelijk geliefd: hij zei wat de gewone supporter dacht.
Een nalatenschap die verder gaat dan het veld
Ook na zijn actieve loopbaan bleef Van Hanegem invloedrijk. Als trainer leidde hij Feyenoord in moeilijke tijden en werkte hij als assistent bij Oranje. Zijn rol als analist bracht hem dicht bij de supporters, en zijn woorden droegen gewicht: hij sprak als iemand die het spel door en door kende.
Nu hij definitief afscheid heeft genomen, blijft er een leegte achter. Voor jongere generaties zal hij vooral een naam uit de geschiedenisboeken zijn, maar zijn invloed is voelbaar in de ziel van het Nederlandse voetbal.
Een natie in rouw, maar dankbaar
In de dagen na zijn afscheid werden herdenkingen en speciale programma’s georganiseerd. Kranten brachten bijlagen vol herinneringen, televisie zond zijn mooiste momenten opnieuw uit: passes in De Kuip, leiderschap bij Oranje, en de vele scherpe analyses.
In Rotterdam legden fans bloemen en sjaals neer bij de poorten van De Kuip. Sommigen konden hun tranen niet bedwingen – een zichtbaar bewijs van de diepe band tussen Van Hanegem en de supporters.
Slotwoorden
Het afscheid van Willem van Hanegem is meer dan een pensioen; het is het pijnlijke einde van een verhaal dat begon in oorlogstijd en uitmondde in wereldroem. Zijn naam zal voor altijd verbonden blijven met de grootheden van het spel, niet alleen door zijn techniek en inzicht, maar ook door zijn menselijkheid en onvoorwaardelijke liefde voor voetbal.
In de stilte na zijn aankondiging werd zijn erfenis voelbaar: het Nederlandse voetbal zal nooit meer hetzelfde zijn zonder Willem van Hanegem.
About the Author
